نوع پروژه : مسابقه طراحی سردرب مجتمع فولاد

امر تهویه در سایت پیش رو، به جهت بالا بودن شدت رطوبت و گرما در آن اقلیم، از اهمیت بالایی برخوردار است.
از این رو چاره اندیشی برای این معضل به یکی از اولین سرنخ های طراحی منجر شد که با بررسی مشخصه های معماری بومی آن نواحی، بر آن شدیم تا از المان بادگیر برای انطباق بر مولفه های معماری پایدار، بهره جوییم چرا که بادگیر، علاوه بر داشتن ریشه تاریخی و نام آشنا در آن نواحی، شیوه هدایت باد و تهویه آن، دارای مکانیزمی بدون مصرف انرژی بوده و دارای عملکردی پاک برای محیط زیست محسوب می شود.
عامل اصلی برای هدایت باد در بادگیرها سازه منحنی شکل داخل آن است و به سبب "اثر دودکشی" هوای گرم داخل ساختمان از سمت دیگر بادگیر خارج می گردد. این ساختار منحنی شکل بادگیر، علاوه بر این عملکرد، به سرنخ بعدی طراحی فرم ما نیز بدل شد بدین ترتیب که فرم کلی طرح، از ترکیب سه عنصر ساختمان مرکزی، سازه منحنی شکل متاثر از بادگیر و پوشش نهایی (سقف مسطح) پدید آمد.
سازه مورد نظر برای این طرح، ترکیبی از فلز و بتن بوده و برای سقف از سیستم کوبیاکس که روشی نوین در ساختمان سازی محسوب می شود استفاده می گردد. این سیستم به طراح اجازه ی داشتن دهانه بزرگتر و ایجاد ووید همانند آنچه در ساختمان مرکزی وجود دارد را می دهد.
نکته: علی رغم وجود المان بادگیر و امکان تهویه مطبوع طبیعی، سیستم های سرمایشی-گرمایشی نیز در حد فاصل سقف طبقه اول و سقف مسطح فوقانی دیده شده است تا در فصل هایی از سال که امکان استفاده از تهویه طبیعی وجود ندارد نیز بتوان دمای آسایش را در ساختمان اصلی ورودی به وجود آورد.
ساختمان مرکزی که یک مکان عمومی بوده به عنوان محلی برای گذر یا توقف موقت افراد شاغل در کارخانه در نظر گرفته شده است اما به دلیل مساحت کم و استفاده حداکثری از فضای موجود برای تامین بخش های مورد نیاز، بر آن شدیم که در طراحی فضای داخلی طبقه همکف، به جای استفاده از دیوارهای صلب و یکپارچه، از دیوارهای مشبک استفاده گردد. این دیوارها علاوه بر افزایش دید افراد حین حضور در داخل و عدم احساس تنگی حاصل از حضور چندین نفر در یک مکان کوچک و افزایش دلبازی فضا ، هم به تهویه کل فضاها باهم کمک شایانی میکند (به طوری که هر اتاق به یک سیستم تهویه جداگانه نیاز ندارد و یک سیستم مرکزی برای همه فضاها فعال است) و هم این افزایش دید خطری برای حفظ محرمیت فضاها ایجاد نمی کند چرا که کاربری های موجود عملا نیاز جدی به حفظ محرمیت و دید تا این حد ندارند و این افزایش زاویه دید خللی در کار کسی وارد نمی سازد.
برای دوری گزینی از تابش شدید و مستقیم آفتاب بر ساختمان و ورود گرمای حاصل از تابش شدید خورشید به داخل تدابیر مختلفی اندیشیده شده است؛ از جمله:
* پیشروی سقف به نسبت محدوده ساختمان مرکزی برای پوشش کامل ساختمان از نور خورشید و ایجاد سایه حداکثری.
* ایجاد شیب هم جهت با تابش خورشید از سمت جنوب در فرم ساختمان مرکزی، برای ممانعت از ورود آن به فضای داخلی. (البته این نکته برای حفظ وحدت بصری در سمت شمالی بنا هم لحاظ شده است.)
* قراردادن ورقه های مشبک فلزی مقابل نورگیرهای سرتاسری در نمای ساختمان برای کنترل ورود نور به داخل.
در نتیجه با رعایت مجموعه ای از مولفه های اقلیمی در به نتیجه رساندن سرنخ های طراحی فرم و عملکرد و با در نظر گرفتن نیازهای کارفرما برای ساماندهی هرچه مطلوب تر فضا، طرح حاصل به وجود آمد.
درباره پروژه






